Μέσα από μια σειρά αδιευκρίνιστων συνθηκών, βρέθηκα να είμαι φίλος με έναν νεαρό στην ηλικία μου, λίγο μελαψό, με κοντό μαλλί, μουστάκι και ελάχιστο goatee, ο οποίος ήταν πρίγκηπας μιας χώρας στο κέντρο της Ευρώπης. Μετά από κάποιο καιρό, με κάλεσε να περάσω κάποιες μέρες στο παλάτι του.
Ο νέος μου φίλος ήταν πρωταθλητής σε ένα παιχνίδι καρτών που ήταν το εθνικό άθλημα του βασιλείου (σαν το Magic the Gathering) στο οποίο πάντα χρησιμοποιούσε μια τράπουλα με ηλεκτρικά πλάσματα, και πάντα κέρδιζε. Ο βασικότερος συμπαίκτης του ήταν η γραμματέας του, μια όμορφη 40αρα με κόκκινο μαλλί που έδειχνε, εκ πρώτης όψεως, αρκετά κακιά και αυστηρή.
Οι μέρες περνούσαν όμορφα στο κάστρο, και ο πρίγκιπας πάντα με κέρδιζε σε ό,τι και αν παίζαμε, καθότι είχε μια τεράστια συλλογή η οποία περιλάμβανε κάθε κάρτα για κάθε παιχνίδι. Τα απογεύματα κάναμε βόλτες στην πόλη - το πρώτο απόγευμα κιόλας μου έδειξε την αγορά, στην κεντρική πλατεία της πόλης, όπου μπορούσε να δει κανείς εκτός από τους λευκούς κατοίκους, να κυκλοφορούν και αρκετοί μαύροι με αφρικάνικα χαρακτηριστικά, όλοι ντυμένοι με την ίδια στολή - μια μαύρη φόρμα υδραυλικού. Μου εξήγησαν ότι στη χώρα τους, αυτή η φυλή είναι σκλάβοι. Κάποια στιγμή, δύο από τους μαύρους σκίζουν τα ρούχα τους και ορμάνε τρέχοντας προς τον πρίγκηπα, που την τελευταία στιγμή τον προστάτεψαν δύο μέλη της προσωπικής του φρουράς, μπαίνοντας μπροστά. Αυτό που έγινε ήταν πως οι μαύροι αγκάλιασαν του δύο φρουρούς, και έπεσαν κάτω και οι τέσσερις, ξεψυχισμένοι. Η συγκεκριμένη φυλή πίστευε πάρα πολύ σε μια σκοτεινή θεότητα, και το είχαν ως κατάρα να ξεγυμνώνονται και να αγκαλιάζουν κάποιον, με τον ίδιο τρόπο που εμείς μουντζώνουμε για να καταραστούμε, ουσιαστικά είναι σαν να "βουτάνε" στον κόσμο των νεκρών και να τραβάνε και τον άλλον μαζί τους.
Κάποια στιγμή γνώρισα και την μνηστή του, μια κοπέλα ντροπαλή και χαμηλών τόνων, που πέρναγε τις μέρες της μεριμνώντας για τα αδέσποτα ζώα και τα παράξενα πλάσματα που περιδιάβαιναν το βράδυ τους δρόμους της πόλης (θα έπαιρνα όρκο ότι είδα και κάποια Zoog να κρύβονται στις γωνίες) την οποία ερωτεύτηκα. Ο πρίγκηπας της φερόταν πολύ άσχημα, την περιφρονούσε και της μιλούσε απότομα, και αυτό με έκανε να θέλω να της δείξω εγώ την αγάπη και τη στοργή που της έλειπε. Κάποια στιγμή ο πρίγκηπας έφυγε σε ταξίδι, και εγώ βρήκα την ευκαιρία να πλησιάσω την γραμματέα του - αφού μίλησα αρκετά μαζί της, έμαθα ότι στην πραγματικότητα ο μόνος λόγος που παίζει αυτό το παιχνίδι με τις κάρτες ήταν πως ήταν ερωτευμένη με τον πρίγκηπα και έψαχνε έναν τρόπο να ανέβει στην εκτίμηση του. Της είπα να παίζει με πλάσματα της πέτρας, που έχουν ανοσία στις ηλεκτρικές επιθέσεις, και αυτή με ευχαρίστησε και μου είπε ότι θα μου είναι για πάντα ευγνώμων. Στο μεταξύ, είχα πληροφορηθεί ότι υπήρχε ένας τρόπος να εκθρονίσει κάποιος τον πρίγκηπα - να τον νικήσει στο παιχνίδι με τις κάρτες, βάζοντας ως στοίχημα ο πρίγκηπας το στέμμα του και ο διεκδικητής την ίδια του τη ζωή. Κατάφερα να φτιάξω μια αρκετά δυνατή τράπουλα ώστε να τον νικήσει, ζητώντας τις συμβουλές του φίλου μου του Κώστα που τώρα ζει στην Αμερική, ώστε να χρησιμοποιήσω ένα Combo για το οποίο η τράπουλα του πρίγκηπα δεν είχε κανένα μηχανισμό άμυνας (θυμάμαι χαρακτηριστικά μια κάρτα "Nuns with Nunchucks" που μου έκανε εντύπωση), αλλά ο πρίγκηπας έμαθε για τα σχέδια μου και σχεδίαζε να με δολοφονήσει πριν προλάβω να τον προκαλέσω. Ένα απόγευμα, η προσωπική του φρουρά με οδήγησε στην αγορά, όπου βρήκα σπιούνους του πρίγκηπα να διαδίδουν φήμες για εμένα στους μαύρους - ότι είμαι ένας κακός ξένος που ήρθε για να τους ρίξει σε χειρότερα μαρτύρια από αυτά βρίσκονται ήδη. Ένας από αυτούς πήγε να βγάλει τα ρούχα του, αλλά η γραμματέας που ήταν μαζί μου τον είδε και τον σταμάτησε. Καταλαβαίνοντας τι είχε γίνει, και μη έχοντας άλλη επιλογή, ανέβηκα σε ένα τραπέζι και ανακοίνωσα στους σκλάβους ότι είμαι εδώ για να τους βοηθήσω, ότι θα νικήσω τον πρίγκηπα και θα πάρω εγώ τη θέση του, και θα τους ελευθερώσω όλους.
Και κάπου εκεί, το όνειρο τελείωσε...
Ο νέος μου φίλος ήταν πρωταθλητής σε ένα παιχνίδι καρτών που ήταν το εθνικό άθλημα του βασιλείου (σαν το Magic the Gathering) στο οποίο πάντα χρησιμοποιούσε μια τράπουλα με ηλεκτρικά πλάσματα, και πάντα κέρδιζε. Ο βασικότερος συμπαίκτης του ήταν η γραμματέας του, μια όμορφη 40αρα με κόκκινο μαλλί που έδειχνε, εκ πρώτης όψεως, αρκετά κακιά και αυστηρή.
Οι μέρες περνούσαν όμορφα στο κάστρο, και ο πρίγκιπας πάντα με κέρδιζε σε ό,τι και αν παίζαμε, καθότι είχε μια τεράστια συλλογή η οποία περιλάμβανε κάθε κάρτα για κάθε παιχνίδι. Τα απογεύματα κάναμε βόλτες στην πόλη - το πρώτο απόγευμα κιόλας μου έδειξε την αγορά, στην κεντρική πλατεία της πόλης, όπου μπορούσε να δει κανείς εκτός από τους λευκούς κατοίκους, να κυκλοφορούν και αρκετοί μαύροι με αφρικάνικα χαρακτηριστικά, όλοι ντυμένοι με την ίδια στολή - μια μαύρη φόρμα υδραυλικού. Μου εξήγησαν ότι στη χώρα τους, αυτή η φυλή είναι σκλάβοι. Κάποια στιγμή, δύο από τους μαύρους σκίζουν τα ρούχα τους και ορμάνε τρέχοντας προς τον πρίγκηπα, που την τελευταία στιγμή τον προστάτεψαν δύο μέλη της προσωπικής του φρουράς, μπαίνοντας μπροστά. Αυτό που έγινε ήταν πως οι μαύροι αγκάλιασαν του δύο φρουρούς, και έπεσαν κάτω και οι τέσσερις, ξεψυχισμένοι. Η συγκεκριμένη φυλή πίστευε πάρα πολύ σε μια σκοτεινή θεότητα, και το είχαν ως κατάρα να ξεγυμνώνονται και να αγκαλιάζουν κάποιον, με τον ίδιο τρόπο που εμείς μουντζώνουμε για να καταραστούμε, ουσιαστικά είναι σαν να "βουτάνε" στον κόσμο των νεκρών και να τραβάνε και τον άλλον μαζί τους.
Κάποια στιγμή γνώρισα και την μνηστή του, μια κοπέλα ντροπαλή και χαμηλών τόνων, που πέρναγε τις μέρες της μεριμνώντας για τα αδέσποτα ζώα και τα παράξενα πλάσματα που περιδιάβαιναν το βράδυ τους δρόμους της πόλης (θα έπαιρνα όρκο ότι είδα και κάποια Zoog να κρύβονται στις γωνίες) την οποία ερωτεύτηκα. Ο πρίγκηπας της φερόταν πολύ άσχημα, την περιφρονούσε και της μιλούσε απότομα, και αυτό με έκανε να θέλω να της δείξω εγώ την αγάπη και τη στοργή που της έλειπε. Κάποια στιγμή ο πρίγκηπας έφυγε σε ταξίδι, και εγώ βρήκα την ευκαιρία να πλησιάσω την γραμματέα του - αφού μίλησα αρκετά μαζί της, έμαθα ότι στην πραγματικότητα ο μόνος λόγος που παίζει αυτό το παιχνίδι με τις κάρτες ήταν πως ήταν ερωτευμένη με τον πρίγκηπα και έψαχνε έναν τρόπο να ανέβει στην εκτίμηση του. Της είπα να παίζει με πλάσματα της πέτρας, που έχουν ανοσία στις ηλεκτρικές επιθέσεις, και αυτή με ευχαρίστησε και μου είπε ότι θα μου είναι για πάντα ευγνώμων. Στο μεταξύ, είχα πληροφορηθεί ότι υπήρχε ένας τρόπος να εκθρονίσει κάποιος τον πρίγκηπα - να τον νικήσει στο παιχνίδι με τις κάρτες, βάζοντας ως στοίχημα ο πρίγκηπας το στέμμα του και ο διεκδικητής την ίδια του τη ζωή. Κατάφερα να φτιάξω μια αρκετά δυνατή τράπουλα ώστε να τον νικήσει, ζητώντας τις συμβουλές του φίλου μου του Κώστα που τώρα ζει στην Αμερική, ώστε να χρησιμοποιήσω ένα Combo για το οποίο η τράπουλα του πρίγκηπα δεν είχε κανένα μηχανισμό άμυνας (θυμάμαι χαρακτηριστικά μια κάρτα "Nuns with Nunchucks" που μου έκανε εντύπωση), αλλά ο πρίγκηπας έμαθε για τα σχέδια μου και σχεδίαζε να με δολοφονήσει πριν προλάβω να τον προκαλέσω. Ένα απόγευμα, η προσωπική του φρουρά με οδήγησε στην αγορά, όπου βρήκα σπιούνους του πρίγκηπα να διαδίδουν φήμες για εμένα στους μαύρους - ότι είμαι ένας κακός ξένος που ήρθε για να τους ρίξει σε χειρότερα μαρτύρια από αυτά βρίσκονται ήδη. Ένας από αυτούς πήγε να βγάλει τα ρούχα του, αλλά η γραμματέας που ήταν μαζί μου τον είδε και τον σταμάτησε. Καταλαβαίνοντας τι είχε γίνει, και μη έχοντας άλλη επιλογή, ανέβηκα σε ένα τραπέζι και ανακοίνωσα στους σκλάβους ότι είμαι εδώ για να τους βοηθήσω, ότι θα νικήσω τον πρίγκηπα και θα πάρω εγώ τη θέση του, και θα τους ελευθερώσω όλους.
Και κάπου εκεί, το όνειρο τελείωσε...
